Celem nadrzędnym Dyrektywy jest zapewnienie sygnalistom ochrony przed szeroko rozumianymi działaniami represyjnymi pracodawcy (kontrahenta) w odwecie za dokonane zgłoszenie naruszeń prawa. Do działań zabronionych względem sygnalisty należeć będą przykładowo:

• ingerencje w dostęp do zatrudnienia, zarówno poprzez bezpodstawne zakończenie stosunku pracy, jak i odmowę jego przedłużenia lub blokowanie możliwości zatrudnienia u innych pracodawców na zasadzie tzw. czarnej listy;
• działania sabotujące ścieżki rozwoju kariery zawodowej, w tym wstrzymywanie awansów lub dostępu do szkoleń;
• działania nakierowane na podważenie wiarygodności sygnalisty, przykładowo poprzez oczernianie go w mediach społecznościowych lub kierowanie na badania psychiatryczne; 
• odebranie licencji lub zezwolenia.

Przed czym chroni Dyrektywa o ochronie sygnalistów?

Osobną kwestią pozostaje fakt, przed czym ta Dyrektywa ma chronić. Katalog działań represyjnych jest w zasadzie otwarty. W samym akcie prawnym wymieniono m.in.:

• zwolnienie z pracy,
• degradacja,
• przymusowy bezpłatny urlop,
• zmiana miejsca pracy,
• obniżenie wynagrodzenia,
• wstrzymanie szkoleń,
• zastosowanie innego środka dyscyplinarnego.

Zatem celem Dyrektywy jest zachęcenie do zgłaszania zauważonych przypadków naruszenia unijnego prawa. W związku z tym wszyscy sygnaliści muszą mieć możliwość bezpiecznego informowania, bez ponoszenia konsekwencji. Rolą organizacji jest zapewnienie takim osobom skutecznych kanałów przekazywania informacji do właściwych organów.

„Celem niniejszej dyrektywy jest poprawa egzekwowania prawa i polityk Unii w określonych dziedzinach poprzez ustanowienie wspólnych minimalnych norm zapewniających wysoki poziom ochrony osób zgłaszających naruszenia prawa Unii.”